Het zijn bewogen weken het geweest. Van alleen maar tranen toen mijn zoon echt op kamers ging, naar de drukte van het werk afronden en de vakantievoorbereidingen. Ik had het idee “Nou, het gaat eigenlijk wel weer.” Dat bleek niet hélemaal waar….

Zomervakantie

Al in de winter begonnen we te puzzelen hoe we de zomervakantie konden insteken. Pubers die wel mee willen op vakantie, maar maanden van tevoren nog geen idee hebben wanneer wat te plannen, want vakantie met vrienden, festival kaartjes die nog gescoord moeten worden en vakantiebaantjes. Wij besloten van onze nieuwe vrijheid gebruik te maken en planden alvast een workation in Oostenrijk. Zij zijn meer dan welkom om langs te komen per trein en wij zaten heerlijk 5 weken in onze geliefde bergen om vele hikes te maken.

In de praktijk was het nog fijner dan we ons hadden voorgesteld. Heerlijk om even samen quality time te hebben, 2 x een week te werken en een sportieve gezinsvakantie te houden. Ik merkte bovendien ook hoe verschrikkelijk moe ik was na een jaar hard werken en het voelde heerlijk om eerst twee weken alleen voor mezelf te hoeven zorgen en met zijn tweetjes te zijn. Het was dan ook even schakelen naar weer zorgen, maar wat een gezelligheid weer met het gezin. En wat was het heerlijk dat op kamers wonende zoon weer 10 dagen full time onder ons dak was. We houden als gezin allemaal enorm van avontuurlijke outdoor activiteiten, lekker eten en goede gesprekken. Het voelde weer even als ‘vanouds’.

Boemerang

Ik hikte op tegen zijn terugreis naar Nederland, maar gunde hem ook zo zijn tijd weer met vrienden. Hem op de trein zetten was niet makkelijk, maar het ging. Tot ik de volgende dag wakker werd en zijn gezelligheid zo enorm miste. Alsof mijn hart weer in duizend stukjes gebroken was en er wéér een ruk werd gegeven aan die navelstreng. Het voelde alsof ik met een boemerang weer weken een paar weken terug in de tijd was: het besef dat mijn kind echt uit huis is. Heb ik het in de drukte van voor onze vakantie gewoon verdrongen? Het voelde alsof ons gezin incompleet was met zijn drieën. Het delen met mijn vriend en vriendinnen, het gevoel er laten zijn, leuke dingen te doen: het hielp uiteindelijk om me weer stabieler te voelen. Hem zien en horen via FaceTime ook, dwars door alles heen voel ik weer onze verbondenheid. Nadat ook het jongste kind terug naar Nederland reisde, voelde het, ondanks alle gezelligheid, minder als gezin waarin een kind ontbrak. Nu waren we weer met zijn tweeën in onze bubbel.

Tussentijd

Een vriendin vertelde me over een mobile als metafoor, zo eentje die je kent van boven de wieg. Tekenend voor hoe we bij grote veranderingen weer een nieuwe balans zoeken. Dat beeld schiet regelmatig door mijn hoofd de laatste tijd. Een nieuwe balans, dat is wat heeft te ontstaan. Een andere invulling van het moederschap, maar ook het zoeken naar welke dromen ik nog heb en wat ik wil oppakken. Een periode van TussenTijd…... Ik lees de zinsnedes terug op onze TussenTijd website: "sociologen en antropologen gebruiken na een grote crisis, of een periode waarin veel verandert, graag de term ‘liminale fase’ of ‘tussentijd’. Een tijd waarin volgens hen het oude systeem niet meer goed blijkt te functioneren, maar het nieuwe nog niet helemaal af is. Onaf, raar, polariserend, eng. Zo’n tussentijd kan onrustig en onbestemd voelen, maar is volgens hen juist ook een fase om nieuwe dingen uit te proberen. De veiligheid en zekerheid van het oude durven te verlaten en inruilen voor iets onbekends."

Ik voel de behoefte om hier vertraging voor in te bouwen, letterlijk tijd en ruimte in mijn agenda. Het is immers ook een tijd van verandering, een volgende levensfase. Voor mij een zoektocht naar waar ik energie van krijg, wat ik heb te doen om niet meer steeds weer teveel hooi op mijn vork te nemen, waar ik me de komende jaren in werk op wil focussen, hoe ik genoeg rusttijd inbouw in mijn dagen, weken en maanden. Ik maak afspraken met mijn coach, plan vrije dagen in in mijn agenda, blok een week vrij en voel dat ik alleen al daarmee meer regie terugneem. De antwoorden zitten in mij, ik heb tijd en ruimte te creëren om er weer bij te komen. Het weer oppakken van mediteren helpt mij enorm daarbij. En het besef: wat ben ik blij met de vrouwen om mij heen om dit samen te doen!

" Wees niet gespannen over te toekomst - wees rustig en stil en alles zal op zijn plek vallen. Het onverwachte zal waarschijnlijk gebeuren, terwijl het onverwachte misschien wel nooit gaat komen"  Nissargadata Maharaj.